Het is ruim een jaar geleden sinds onze laatste bericht op
deze blog. Op 19 juni 2013 reisden wij af naar China, waar op 24 juni Hao Min
in ons leven kwam. Liefde op het eerste gezicht! Wat een heerlijk, lief, mooi
en vooral vrolijk mannetje en wat waren (en zijn) wij gelukkig!
In China hebben we een fijne tijd gehad met zijn drieën. De
eerste week in de provincie Shanxi, waar wij verbleven in Taiyuan, de provinciehoofdstad.
Hier was ook onze eerste ontmoeting met Hao Min. Dit was op het
administratiekantoor waar alle formaliteiten plaats vonden.
Waar we erg van schrokken waren zijn lengte en zijn gewicht.
Hao Min was slechts 10 kilo en 80 cm, wat voor een jongetje van 3,5 heel erg klein is. Hij is inmiddels hard op
weg om dit in te halen J.
De eerste dagen hebben we het rustig aan gedaan. We zijn
naar een park geweest en hebben stukjes gewandeld en lekker in het hotel
gespeeld. Op de derde dag zijn we naar het weeshuis geweest waar Hao Min is
opgegroeid. Dit tehuis staat in de stad Jincheng en is veel moderner dan wij
hadden verwacht. We werden hartelijk ontvangen met een lunch en kregen een
rondleiding. Heel emotioneel, zowel voor ons als voor Hao Min, maar wel heel
waardevol.
Na een week in Shanxi zijn we naar Beijing terug gegaan,
waar we de twee andere families weer terugzagen. Dit keer natuurlijk met de
kinderen, dus een ontzettend leuke hereniging J.
We hebben in deze week de Chinese muur bezocht, de Lamatempel, een aantal
parken, Tiananmen Square en nog veel meer. Maar op 9 juli was het dan toch weer
tijd om naar huis te gaan…
10 Juli zette Hao Min voor het eerst voet op Nederlandse
bodem. Wat was hij stoer! Na een goede, maar lange en vermoeiende vlucht,
kwamen we in de ontvangsthal aan waar een heel welkomstcomité ons op stond te
wachten (inclusief champagne en spandoek). Hao Min vond al die aandacht wel wat
en dapper liep hij voor de ramen naar iedereen te zwaaien. Natuurlijk was
iedereen direct verliefd op onze kleine man J.
En zo werden we in eens opgeslokt door alle hectiek die het
gezinsleven met zich meebrengt en hebben we voor bloggen geen tijd meer
gehad/gemaakt. Nu, ruim een jaar later, leek het ons een mooi moment om een
korte samenvatting te geven en te laten weten (voor wie dat nog niet wist) hoe
goed het gaat met Hao Min en hoe gelukkig we zijn dat hij er is.
Na de vakantie gaat Hao Min voor het eerst naar de
basisschool. Weer een spannende tijd!
We zullen ook nu niet veel meer bloggen, maar als er even
tijd (en/of aanleiding) is dan vinden wij het leuk om ons verhaal te vertellen.
