Ni hao, dat is Chinees voor hallo.
HAO MIN... DAT IS DE NAAM VAN ONZE ZOON!!!
Zo schrijf je dat in het Chinees: 浩減
Uit deze eerste zinnen blijkt wel dat er enorm veel gebeurd is sinds ons laatste berichtje van 11 december.
Laten we proberen bij het begin te beginnen.
Nadat we onze documenten af hadden gegeven bij Wereldkinderen in Den Haag, begon voor ons het grote wachten.
Al vrij snel (3 januari) kregen we bericht dat ons dossier naar China was verstuurd. Vanaf dat moment was het wachten op een zogenaamde inlogdatum.
Dit is het nummer dat benodigd is om ons te kunnen matchen aan de kinderen die op de adoptielijst staan.
Elke dag hebben we meerdere keren op onze eigen afgeschermde webpagina van Wereldkinderen gekeken om te zien of er al bericht vanuit China was, maar telkens was dat niet het geval.
Compleet verrast waren we dan ook toen we op maandag 21 januari ineens een mail kregen waarin stond dat er ’s nachts (8.30u Beijing tijd) gematcht zou worden. Hieruit maakten we op dat onze inlogdatum binnen was gekomen bij Wereldkinderen, maar dat wisten we niet helemaal zeker.
Voor de zekerheid mailden we WK met de vraag of dat inderdaad het geval was en we kregen te horen dat ze onze inlogdatum nét gehoord hadden en dat we dus ’s nachts meegenomen zouden worden bij het matchingsproces!
Voor ons gevoel heeft de sneltrein waarin we zitten een paar stationnetjes overgeslagen. Van het ene op het andere moment wijzigt onze status van ‘wachten op een inlogdatum’ naar ‘hopen dat we morgenochtend gebeld worden met het nieuws dat we gematcht zijn’.
Als er geen match zou zijn, zouden we daar per mail over worden geïnformeerd.
Heel erg spannend dus en het zal niemand verbazen dat we die nacht geen oog dicht hebben gedaan.
Telkens maar weer op de klok kijken of het al 7 uur was (want vanaf die tijd konden we gebeld worden). En tegelijkertijd ook steeds maar onze mail verversen, zodat we het ook meteen zouden weten als er geen match zou zijn.
Toen we om 7.45u nog niet gebeld waren, ging Ralph maar naar zijn werk. Ook in de auto minimaal 90x per minuut gekeken of we een mail hadden ontvangen...
Intussen was het 8.16u geworden en op dat moment werd Marloes gebeld door een geblokkeerd nummer! Dat kon natuurlijk alleen maar WK zijn met goed nieuws!!! En inderdaad… Marloes kreeg te horen dat onze namen waren gekoppeld aan een jongetje van bijna 3. Zijn Special Need is een dubbele schizis (hazenlip) en daarbij een open verhemelte. Daar is hij vorig jaar in maart twee keer aan geopereerd. Ook is zijn lengte en gewicht een punt van aandacht.
Maar getwijfeld of we ‘JA’ zouden zeggen, hebben we geen seconde. Wel is Marloes nog even langs de huisarts geweest met de uitslagen van het bloedonderzoek, maar daar kwam ook niets geks uit naar voren.
Nadat we door hadden gegeven dat we dolgraag de ouders van dit jongetje willen worden, kregen we een mail met daarin iets meer informatie dan Marloes al hoorde via de telefoon. Zijn naam, geboortedatum, geboorteplaats en foto’s hadden we op dat moment nog niet, behalve een fotootje van zijn lipje, zodat we konden zien hoe dat eruit ziet na de operaties. De rest zou pas komen nadat China een voorlopig akkoord zou afgeven. Dat volgt normaal gesproken ongeveer 2 weken na het voorstel.
Sinds die dag (22 januari staat voor altijd in ons geheugen gegrift!!!) leven we op een lichtblauwe wolk.
We moesten dezelfde dag nog wel heel even terug op aarde komen, want we moesten samen een Nurture Plan schrijven in het Engels. Hierin moest o.a. komen te staan hoe graag wij en onze vrienden/familie het kindje in ons leven willen, hoe wij het kindje zullen gaan opvoeden, verklaren dat we er altijd voor hem zullen zijn, hoe we om zullen gaan met zijn medische behoeften en hoe we zijn achtergrond een plaats gaan geven in zijn leven.
Het plan meteen doorgestuurd naar WK en we hoorden ook meteen dat het aan alle vereisten voldeed.
Daarna kwam hééél langzaam het besef van wat ons de afgelopen dagen is overkomen. Zo onwerkelijk omdat het allemaal zo ontzettend snel gaat, maar ook zo ontroerend omdat we nu écht beseffen dat we eindelijk papa en mama zullen worden!
We werden ook heel blij van alle leuke reacties die we kregen van de mensen die we het goede nieuws alvast vertelden.
Nu was het wachten op de voorlopige toestemming van de Chinese autoriteiten. Zoals gezegd zou dat plusminus twee weken duren, maar gelukkig kregen we 8 dagen na het voorstel (op 29 januari) te horen dat de toestemming bij WK binnen was.
Per mail ontvingen we allerlei informatie.
We hoorden zijn naam, DANG HAO MIN en de betekenis daarvan.
Dang is zijn achternaam op dit moment.
Hao betekent: groot(s), uitgestrekt
Min betekent: snel, kwiek, handig
Wij zullen hem Hao Min gaan noemen. Dat moet ons Nederlanders namelijk best lukken om uit te kunnen spreken!
We kregen ook te horen dat hij op 10 februari 2010 is geboren. Hij wordt dus bijna 3 jaar, toevallig of niet… dit jaar valt het Chinese Nieuwjaar op 10 februari!
Hao Min is geboren in Jincheng, in de provincie Shanxi (zie het kaartje om een idee te geven waar dat ligt).
Maar het mooiste waren toch wel de drie foto’s van onze schitterende mooie kleine jongen!
Helaas mogen we de foto’s niet via een blog of iets soortgelijks delen, dus als je de foto’s op dit moment nog niet gezien hebt, dan kunnen we ze wel naar je mailen of Whatsappen!
Nu begint voor ons een nieuwe periode van wachten. En deze keer is dat nóg moeilijker nu we weten dat er in Jincheng een jongetje woont dat Hao Min heet en die ook nog eens een ontzettend lief bekkie heeft en bijna jarig is (waar wij niet bij kunnen zijn)...
De schatting is dat we nu nog 3 tot 6 maanden moeten wachten voordat we naar China mogen afreizen om Hao Min te ontmoeten.
Maar daarna hebben wij een mooie zoon en heeft Hao Min twee ouders die er alles aan zullen doen om hem een liefdevol en gelukkig leven te geven… En dat is het wachten meer dan waard!!!
We houden jullie op de hoogte...
Groetjes van de supertrotse ouders van Hao Min
