wat een warmte...‏

Op 8 jun. 2015 om 16:50 heeft Ralph Arnts <arnts_ralph@hotmail.com> het volgende geschreven:

--- omdat blogspot niet werkt in China sturen we de tekst van de blog per mail

Met die warmte bedoelen we niet de temperatuur in China, al kan die soms ook behoorlijk oplopen.

We bedoelen het gevoel dat het bezoek aan het tehuis van Tian Min ons bezorgde. 

Afgelopen donderdag vertrokken we naar de kustplaats Qingdao. Deze plaats is bekend vanwege de fabriek van het Chinese biermerk Tsingtao en van de Olympische zeilwedstrijden in 2008. Maar wij kennen het vooral als de stad waarin Tian Min de eerste 21 maanden van zijn leven heeft gewoond. 

De trip van Jinan naar Qingdao deden we per trein. Op zich eenvoudig te doen, tenzij je  drie koffers, drie tassen en twee kinderen mee moet zien te nemen!

Uiteindelijk lukt het altijd. Zo ook deze keer.

Na ruim 2,5 uur kwamen we in Qingdao aan en vanaf daar werden we door een busje van het kindertehuis naar ons hotel gebracht. Dat wilden ze graag voor ons doen!

In de middag hadden we even wat tijd om bij te komen, want onze mannetjes besloten collectief een dutje te doen.

Die avond lekker gegeten in het hotel, waar zowel Tian Min als het zoontje van de andere familie er traditioneel een puinhoop van maakten...

Intussen lukt het alweer iets beter voor Ralph om aan zijn band met Tian Min te werken. In het hotel is een speelhoek en daar laat Tian Min geregeld een glimlach zien. Ook laat hij Ralph helpen mer klimmen en met het glijden van de glijbaan. 

De volgende dag (vrijdag) gaan we naar het kindertehuis.

Net als twee jaar geleden, toen we het tehuis van Hao Min bezochten, was het een bijzondere ervaring.

Net als toen werden we hartelijk ontvangen, rondgeleid en kregen we een lunch aangeboden. 

Het grote verschil was dat we nu veel meer warmte hebben ervaren. We mochten lang op de afdeling blijven waar Tian Min heeft geslapen en heeft gespeeld. De mensen daar gaven ons echt het idee dat ze de kinderen alle liefde en aandacht hebben gegeven die ze nodig hadden. 

Behalve Tian Min en T. (het geadopteerde zoontje van het stel waar we samen mee reizen), kregen ook Hao Min en M. (de zus van T.) de nodige aandacht (en snoepjes, koekjes en drinken!).

En ook zij mochten spelen met het speelgoed van de kinderen die daar wonen.

Hao Min mocht zelfs het vliegtuigje waar hij de hele tijd mee speelde houden. 

Na de lunch hebben onze kinderen nog even buiten gespeeld en daarna was het tijd om afscheid te nemen. Tian Min vond dat niet zo leuk.

's Middags en 's avonds hebben we een heel stuk naar het strand gewandeld. HM in de buggy (twee jaar geleden was hij daar niet in te krijgen, nu is hij er niet uit te krijgen!!!) en TM in de draagzak.

Op het strand namen wij een welverdiend biertje (Tsingtao natuurlijk!) en TM nam twee happen grof zand... Even een seconde niet opgelet en hap 1 zat erin. We dachten dat het een aardig leermoment voor hem was, maar blijkbaar wilde hij ons laten weten dat het tijd was voor het diner, want hap 2 volgde niet veel later.

Na het eten kwamen we er weer eens achter dat het moeilijk communiceren is met Chinezen. Gezien de grote afstand die we hadden gelopen met kinderen in draagzakken en buggy's, besloten we dat we met de taxi terug wilden. Maar de taxi-chauffeurs besloten anders... Of ze vonden ons er maar raar uitzien, met al die Chineesjes bij ons, of ze wilden geen buggy's vervoeren of ze vonden het hotel (net als wijzelf) te ver weg. Of iets heel anders, we zullen het wel nooit weten. Hoe dan ook, ook de terugweg ging te voet...

We maakten de klassieke fout door een andere route (korter???) terug te nemen. Uiteindelijk vonden we drie locals bereid om een stuk met ons mee de goede kant op te lopen...

HM en TM lagen er laat in, maar dat is nu meer regel dan uitzondering. 

En toen werd het zaterdag. Op het programma stond het bezoek aan de plaats waar TM 6 dagen na zijn geboorte gevonden is. 

Die plek was erg nauwkeurig omschreven. Daarnaast kon iemand die daar woont bevestigen dat er toen een jongetje gevonden is op die plaats.

Erg bizar om daar te staan en je te realiseren dat onze lieve kleine Tian Min daar op een septemberdag in 2013 heeft gelegen. 

Onze laatste avond in Qingdao hebben we onze gids (Angela) mee uit eten genomen om haar te bedanken voor haar hulp en goede zorgen. Hao Min was gek op haar en zij was ook erg lief voor de kinderen. 

Tian Min is overigens een goede eter. Daarnaast verwerkt hij het voedsel ook goed. Dat is het enige voordeel voor Ralph dat Tian Min zich nog niet helemaal aan hem overgeeft: Marloes moet de gevulde luiers verschonen :-).

Zowel de vloerbedekking in het hotel in Jinan (les 1: laat je niet-zindelijke kind niet zonder luier rondlopen) als de vloerbedekking van het hotel in Qingdao (les 2: kijk bij het verschonen altijd of er misschien ook poep op de rug zit) zijn niet poep-vrij gebleven. 

We (Marloes dus!!!) doen ons best om de vloer in onze laatste hotelkamer schoon te houden ;-).

Zondag met de trein naar Beijing. Van hotel tot hotel ongeveer 7 uur onderweg geweest. De dag begon prima, maar de laatste uurtjes was vooral HM het zat. Vooral nu merken we wat voor weerslag de hele adoptie op Hao Min heeft. Niet willen luisteren, zijn kleine broertje na willen doen, stout zijn. Allesbehalve het lieve jongetje dat wij kennen. 

Gelukkig zijn we 9 dagen in Beijing, hopelijk kunnen we dan wat structuur aanbrengen. Want dat heeft hij duidelijk nodig. 

Vandaag (maandag) hadden we alleen in de ochtend een verplicht uurtje op de agenda staan. Er moest wat papierwerk geregeld worden. Daarna lekker tijd voor onszelf. 

Een goede dag, want het ijs lijkt nu toch wel aardig gebroken tussen TM aan de ene kant en HM en Ralph aan de andere kant. 

Ralph mag TM nu geregeld optillen (ook op zijn initiatief!). Hij komt veel vaker naar Ralph toe en blijft langer op schoot zitten voordat hij de benen neemt naar mama.

En ook tussen TM en HM gaat het stukken beter. HM laat zich niet zomaar speelgoed afpakken, maar pakt het terug. Dat lijkt TM wel te kunnen waarderen. 

TM mept ook al veel minder dan in het begin (al denkt Marloes daar anders over). Die krijgt een dubbele laag, want HM kopieert zijn broertje geregeld (en helaas dus ook daarmee). 

We denken ook al wel een beetje de echte Tian Min tevoorschijn zien te komen. 

Een ondeugend lachebekkie. Een grapjas en een lieverd. Want zelfs een lekker koekje deelt hij met papa, mama en Hao Min!

En hij kan al kusjes geven!

Ze lagen er vanavond lekker op tijd in (20.45u sliep nummer 2), vandaar dat we zoveel tijd hadden voor de blog.

Nu maar hopen dat ze niet al te vroeg wakker worden... ;-).

Nog een goede week te gaan, weinig verplichtingen (alleen ambassade voor het paspoort van Hao Min), maar nog genoeg op de to do list.

Silk Market, de muur, Bei Hei park, bar street, Tiananmen Square en wellicht nog de verboden stad en het zomerpaleis. 

We zien wel en jullie horen het wel weer!

Groetjes uit een zonnig Beijing